ท่านพ่อสุ่น ท่านมีเลือดรักชาติยิ่งนัก แม้ท่านจะเป็นพระท่านก็ทำทุกวิถีทางที่จะช่วยชาติบ้านเมือง ท่านพ่อท่านได้ข่าวมาจากทางการที่อำเภอแหลมสิงห์ว่า 3 โมงเย็นพรุ่งนี้ ฝรั่งเศสจะพากันแล่นเรือรบจากปากอ่าวแหลมสิงห์เข้ายึดเมืองจันท์ ตกค่ำนั้นท่านก็ถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ เดินไปเดินมาปากก็บ่นพวกลูกศิษย์ว่า “จะทำยังไงดี 3โมงเย็นพรุ่งนี้ฝรั่งเศสมันจะยึดเมืองจันท์แล้ว “ท่านเดินคิดไปคิดมาสักครู่ท่านก็บอกให้พวกลูกศิษย์ไปตามชาวบ้านมาคืนนั้นเลย ท่านสั่งให้เอาเรือลำใหญ่ของวัดและเรือของพวกชาวบ้านพากันขนหินมาใส่จนเต็มทุกลำ และพากันไปจมเรือขวางลำแม่น้ำไว้เป็นแนวตรง (สมัยนั้นแม่น้ำยังแคบไม่กว้างเหมือนปัจจุบันนี้) ในการไปจมเรือขวางคลองนี้ท่านเป็นผู้นำไป เพราะชาวบ้านและลูกศิษย์กลัวพวกทหารฝรั่งเศสจะรู้และใช้ปืนยิงเอา ท่านพ่อท่านมีจิตวิทยาในการปกครองคนยิ่งนัก ท่านได้พูดปลอบขวัญพวกนั้นว่า ” ไอ้ฉิบชี่ พวกมึงไม่ต้องกลัวไปกับกู ถ้าตายกูจะตายก่อนเขา ไอ้พวกฝรั่งเศสมันจะเก่งกับกูได้ยังไงวะ ” คนพวกนั้นเมื่อได้ฟังดังนั้น จิตใจจึงฮึกเหิมยิ่งนัก พกผ้ายันต์ ผ้าประเจียดคาดแขนไป บางคนถึงกับพูดว่า ถ้าฝรั่งเศสมันรู้ก็มีเหมือนกันจะได้รบกับมัน เมื่อจมเรือขวางไว้เสร็จไว้ก็พากันลงเรือลำที่ไม่ได้ใส่หินกลับมาที่วัด และก็จริงดังคาด พอ 3 โมงเย็นวันรุ่งขึ้นฝรั่งเศสก็แล่นเรือจะเข้าไปในเมือง แต่ก็ติดเรือที่จมขวางอยู่เข้าไปไม่ได้ (ช่วงการจมเรือขวางคลองนี้เป็นช่วงที่ฝรั่งเศสอาจจะกำลังออกจากแหลมสิงห์) จึงถอยเรือรบกลับไป หน้าเกาะแหลมสิงห์ดังเดิม และเรื่องการจมเรือขวางคลองนี้ทางฝรั่งเศสได้สืบหาคนทำเป็นการใหญ่ ประกาศว่าถ้าพบและรู้จะทำโทษให้หนัก
เรื่องของท่านพ่อสุ่นกับฝรั่งเศส เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย (ตามความเห็นของผม ฝรั่งเศสคงจะอยู่หลังการจมเรือขวางคลองนี้อีกไม่นานแล้วก็ออกไป)เพราะผมสืบเสาะค้นคว้าได้แค่นี้ ท่านพ่อสุ่น เปรียบไปท่านก็เหมือนแม่ทัพของชาวบ้านปากน้ำแหลมสิงห์ ที่เป็นผู้นำในการต่อต้านฝรั่งเศสนักล่าเมืองขึ้นทุกวิถีทาง รวมทั้งใช้อำนาจทางวิชาอาคมของท่านกำหราบจนฝรั่งเศสคร้ามเกรงท่านไปตามๆ กัน ถ้าท่านไม่เป็นพระ เป็นคนธรรมดา ก็เปรียบเหมือน ” วีรบุรุษ ” ที่มีบุญคุณกับชาวบ้านปากน้ำแหลมสิงห์ทุกคนอย่างล้นเหลือ เพราะขนาดท่านเป็นพระท่านยังทำถึงขนาดนี้ (ดังเรื่องที่ผมเขียนมา) ดังนั้นพวกเราชาวบ้านปากน้ำแหลมสิงห์รุ่นหลังทุกคน จึงสมควรตอบแทนพระคุณท่านที่มีต่อ ปู่ ย่า ตา ยายของเรา ด้วยการเคารพสักการระบูชาท่าน สดุดีถึงวีรกรรมของท่านต่อไปตราบนานเท่านาน